Owczarek niemiecki

Zgodnie z oficjalną dokumentacją Verein für Deutsche Schäferhunde (SV) e.V. (Stowarzyszenie Owczarka Niemieckiego, w skrócie „SV”), z siedzibą w Augsburgu, w Niemczech, członek Verband für das Deutsche Hundewesen (VDH), jest depozytariuszem wzorca owczarka niemieckiego. Wzorzec ten, powstały na podstawie propozycji, których autorami byli A.Meyer i Max von Stephanitz, przyjęty został na pierwszym Zgromadzeniu Ogólnym SV we Frankfurcie nad Menem 20 września 1899 roku. Kolejne zmiany wprowadzone zostały na 6 Zgromadzeniu 28 lipca 1901 roku, 23 Zgromadzeniu 17 września 1909 roku w Kolonii, posiedzeniu Komitetu Wykonawczego (Zarządu) i Komitetu Doradczego w Wiesbaden 5 września 1930 roku, oraz na posiedzeniu Komisji Hodowlanej i Komitetu Wykonawczego 25 marca 1961. Wszystkie te zmiany zaakceptowane zostały na zjeździe Światowej Unii Klubów Owczarka Niemieckiego (WUSV) 30 sierpnia 1976 roku. Dodatkowe zmiany wprowadzone zostały na mocy delegacji ustawowej poprzez Komitet Wykonawczy i Komitet Doradczy w dniach 23 i 24 marca 1991 roku i na mocy Konwencji Federalnej w dniach 25 maja 1997 oraz 31 maja i 1 czerwca 2008.
Planowa hodowla owczarka niemieckiego rozpoczęła się w roku 1899, po utworzeniu SV, przy wykorzystaniu rozmaitych istniejących wówczas psów owczarskich ze Środkowych i Południowych Niemiec; jej celem było uzyskanie doskonałego psa użytkowego. Dlatego już pierwszy wzorzec opisywał nie tylko wygląd, ale i cechy użytkowe psa.

Owczarek niemiecki jest psem średniej wielkości, o nieco wydłużonej, lecz zwartej sylwetce, dobrze umięśnionym i suchym.

Sierść: owczarki niemieckie hodowane są w dwóch odmianach – krótkowłosej i długowłosej, w każdym przypadku z podszerstkiem.
Odmiana krótkowłosa (Stockhaar): włos okrywowy bardzo gęsty, nadzwyczaj twardy i przylegający. Na głowie, uszach, przednich stronach kończyn i łapach włos krótki. Nieco dłuższy i bardziej obfity na szyi, tylnych stronach kończyn przednich powyżej nadgarstka; na tylnych stronach ud tworzy umiarkowanie obfite portki.
Odmiana długowłosa (Langstockhaar): Włos okrywowy dłuższy, miękki, nieprzylegający, dłuższy włos na uszach i kończynach, obfite portki, obficie owłosiony ogon, z wiszącym włosem. Na głowie, wewnątrz uszu, na przednich stronach kończyn i łapach włos krótki. Dłuższy i bardziej obfity na szyi, niemalże tworzy kryzę. Pióra na tylnych stronach kończyn przednich do nadgarstka, wyraźne portki na tylnych stronach ud.

Maść: czarna z podpalaniem w odcieniu czerwonawym, płowym, żółtym lub jasnoszarym. Jednolicie czarna lub szara, śniada, czaprakowa - z maską. Mała, nierzucająca się w oczy, biała plamka na piersi i jaśniejsza maść na wewnętrznej stronie nóg dopuszczalne, ale niepożądane. Nos zawsze czarny, bez względu na umaszczenie. Brak maski, bardzo jasne oczy, jasne lub białe znaczenia na piersi i wewnętrznej stronie nóg, jasne pazury lub rudy koniec ogona należy oceniać jako niedostatki pigmentacji. Podszerstek w odcieniu jasnoszarym. Niedopuszczalna maść biała.

Owczarki niemieckie są odważne, bystre, czujne i przede wszystkim nieustraszone. Do tego są psami wesołymi, posłusznymi i chętnymi do nauki. Ich spokój i pewność siebie sprawia, iż wyglądają bardzo poważnie. Owczarki niemiecki są niezwykle wierne i ani przez chwilę nie zawahają się, jeżeli będą musiały oddać swe życie za członka rodziny. Owczarki niemieckie będą szczekać tylko wtedy, kiedy uznają to za stosowne. Psy tej rasy uwielbiają być blisko rodziny i nie powinny pozostawać w izolacji od niej przez dłuższy okres. W stosunku do obcych mogą być podejrzliwe. Również inne psy i zwierzęta nie powinny liczyć na zbyt wiele z ich strony. Dlatego ważna jest wczesna socjalizacja, która zapobiegnie tym problemom. Agresja i ataki na ludzi to przede wszystkim błędy w tresurze i socjalizacji.

Psy te mają bardzo rozwinięty instynkt obronny i są niezwykle lojalne wobec właściciela. Problemy pojawiają się w momencie, kiedy pies uzna, że to ON jest liderem stada. Musi dostać odpowiednią dawkę stymulacji mentalnej i fizycznej, która będzie zapobiegać nieodpowiednim zachowaniom.

Ta rasa potrzebuje właściciela, który z natury jest autorytatywny. W stosunku do psa musi być spokojny, ale pewny i konsekwentny. Odpowiednio wyszkolony pies jest stabilny emocjonalnie i przez większość czasu dogada się z innymi zwierzętami. Będzie też świetnie rozumiał się z dziećmi.

Owczarki niemieckie są jednymi z najmądrzejszych psów i są podatne na naukę. Używano ich jako psów pasterskich, stróżujących, policyjnych, ratowniczych czy nawet jako przewodników niewidomych. Wyróżniają się również w takich sportach jak agility, obedience, tracking czy flyball. Ma bardzo czuły węch i potrafi wyczuć wyciek gazu nawet 4,5 m pod ziemią.

Muszą być szkolone w zakresie posłuszeństwa od szczeniaka. Jeżeli właściciel będzie zbyt pasywny to pies może stać się nieśmiały i bojaźliwy, co będzie skutkować gryzieniem i problemami typu bronienie przedmiotów, które uzna za swoje.

Generalnie nie mają problemów z nauką nowych komend. Systematyczna praca w połączeniu z pewnym siebie właścicielem sprawi, że psy te będą znakomitymi towarzyszami.

Owczarki niemieckie uwielbiają intensywny wysiłek, powiązany z jakimś rodzajem treningu. Pragną jakiegoś wyzwania. Preferowane są długie, codzienne, energiczne spacery. Najlepszym wyjściem byłby jogging lub biegi. Większość owczarków niemieckich uwielbia zabawy z piłką lub frisbee. 10 -15 minut aportowania dość porządnie zmęczy twojego psa. Bedzie on zadowolony, ponieważ jest psem pracującym, który potrzebuje jakiegoś zajęcia, a aportowanie właśnie tego mu dostarczy. Pamiętajmy, że psy te potrzebują dużo ruchu oraz stymulacji mentalnej. W innym wypadku będą destrukcyjne.

Są w pełni szczęśliwe kiedy są trzymane na zewnątrz. W domach stają się mało aktywne. Dlatego jeżeli trzymane są w mieszkaniach, trzeba z nimi ćwiczyć i biegać.

Owczarek niemiecki spełnia następujące funkcje:

• psy do towarzystwa
• psy mundurowe
• psy obronne
• psy ratownicze